De clown in mij ontwaakt
uit een diepe en lange slaap,
pinkt zijn laatste
trieste tranen weg,
begint zachtjes te glimlachen,
giert het uit van de pret
tot hij tranen met tuiten lacht,
de cirkel is rond.
Oudewijn
The clown in me awakens
from a long, deep slumber.
He wipes away the last
of his sad tears,
gently starts to smile,
bursts into laughter
until he’s crying tears of joy,
and so we come full circle.
Oudewijn
Het is te hopen dat die lachtranen bij het sluiten van de cirkel niet weer overgaan in huiltranen, want na de dag komt weer een nacht en… Laten we uitgaan van een éénmalig incident en dan proficiat.