Ook als volwassene
blijf je altijd nog
het kind van je ouders.
Als je je evenwel als
een volwassene gedraagt,
mag je van hen verwachten
dat je op gelijke voet
met elkaar kan omgaan.
Zelfs als je vindt dat er
tijdens je opvoeding
een en ander is misgelopen,
heeft het geen zin
hen dit te blijven verwijten.
Op een bepaald moment
word je nu eenmaal zelf
verantwoordelijk voor
de manier waarop je omgaat
met je verleden en
waarop je in het heden
je toekomst gestalte geeft.
Oudewijn
Een juiste maar een heel moeilijke..wederzijds